hartenjagen
Ik ben geen spelletjesspeler, dat weet iedereen. Niets irritanter dan iemand die in alle leute elke mogelijkheid tot een gezellig potje keuvelen, grappen en grollen of amateurfilosoferen de kop indrukt met de dooddoener "heeft er niemand een boek kaarten bij?" Geef mij dan maar meteen een echt boek. Aan mij is geen kolonist, strateeg of monopolist verloren gegaan. Ik verkies Avignon boven Carcassonne, ga liever echt op hotel en het lijkt me logisch dat risks of valkuilen zo goed als mogelijk vermeden worden. Maar als het op vertalen aankomt, dan sta ik op de eerste rij. Hm? Vertalen? Spelletjes? De link lijkt ver te zoeken, maar niets is minder waar. Vertalen is puur spel. Toch zeker als het richting de moedertaal gaat. De eerste fase lijkt misschien eerder op een vorm van arbeid, maar daarna, tijdens het hernemen en herlezen, puur inspannende ontspanning. En was dat niet waar spelletjes voor staan? Strategie, rekenen en berekenen, dát is vertaalwerk. "Als ik hi