hartenjagen

Ik ben geen spelletjesspeler, dat weet iedereen. Niets irritanter dan iemand die in alle leute elke mogelijkheid tot een gezellig potje keuvelen, grappen en grollen of amateurfilosoferen de kop indrukt met de dooddoener "heeft er niemand een boek kaarten bij?" Geef mij dan maar meteen een echt boek.

Aan mij is geen kolonist, strateeg of monopolist verloren gegaan. Ik verkies Avignon boven Carcassonne, ga liever echt op hotel en het lijkt me logisch dat risks of valkuilen zo goed als mogelijk vermeden worden.

Maar als het op vertalen aankomt, dan sta ik op de eerste rij. Hm? Vertalen? Spelletjes? De link lijkt ver te zoeken, maar niets is minder waar. Vertalen is puur spel. Toch zeker als het richting de moedertaal gaat.

De eerste fase lijkt misschien eerder op een vorm van arbeid, maar daarna, tijdens het hernemen en herlezen, puur inspannende ontspanning. En was dat niet waar spelletjes voor staan? Strategie, rekenen en berekenen, dát is vertaalwerk. "Als ik hier dát woord gebruik, dan kan ik dat onmogelijk in de volgende zin opnieuw opnemen, dus zet ik misschien beter mijn joker in en kies ik voor een synoniem?". Chouette. En "als ik dit stuk zin nu eens hier plak, en die woorden daar, dan wordt het geheel perfect! Ha, daar kan de ander vast niet tegenop". Cool! Het euforische gevoel dat me overvalt wanneer een vertaalde zin in het Nederlands zo welluidend klinkt dat de concurrentie en het origineel nek aan nek racen, is van een voldoening die menig spelletjesspeler moet voelen bij het verwerven van een huis of straat, een weiland, stad of klooster.

Lezen, denken... Uitstellen. Schrijven, hernemen. Opnieuw uitstellen... Schrappen, schrijven, herlezen, herschrijven en opnieuw uitstellen. De tijd tikt, de zandloper dreigt geluidloos leeg te lopen. En opnieuw: schrijven, schrappen, knippen, plakken, vervangen, verbeteren, aanpassen, herschrijven, herlezen, schrijven.

Schrijven,

schrijven,

en schrijven...

en schaak!

De koning van de vreemde taal staat mat.

Het origineel werd op meesterlijke wijze en op tijd overgebracht naar het buitenland. Geen mens die zich nog ergert als hij de ander verstaat. Eat that, Babel.