Breaking
En toch zijn er dingen die niet veranderen.
De buurtkatten, die het met het lengen van de dagen in de vroege ochtend zo bont maken dat het lijkt alsof een hele materniteit tegelijk aan het krijsen slaat. Je zou er bang van worden, zo zwevend tussen slaap en waak en klaarwakker, het noorden van de realiteit helemaal kwijt. Vergaat de wereld dan echt? Nee, het was maar een droom. Of toch niet? Jawel. Toch?
De pollen, die in steeds grotere aantallen door de ramen naar binnen waaien. Niezen is bij mij geen coronasymptoom, zoveel is wel zeker. Tenzij het virus sinds jaar en dag vanaf maart terugkomt en enkele maanden duurt. Dat lijkt me sterk. Of toch niet? Wel? Wie weet uiteindelijk het kaf nog van het koren te scheiden, in deze tijden van (valse) informatie-overvloed.
De wekker, die me nog steeds elke weekdag en soms ook in het weekend wakker maakt. Een uurtje later, maar evengoed. Covid of niet, ik schrik me 's ochtends wakker. Want slapen doe ik voorlopig nog steeds als een roos. Ook op dat vlak zijn er nog zekerheden.
Mijn uitstelgedrag. Procrastination, heet dat in het Frans. Ik leer nog heel vaak woorden bij en er zijn nog steeds heel veel fouten nodig voordat ik een woord voor eens en voor altijd juist heb. Maar deze zat er meteen in. Een prachtige en tegelijkertijd ingewikkelde term voor een prachtige en tegelijkertijd ingewikkelde aandoening. Waaraan ik zelfs in eeuwigdurende lockdownsituaties ernstig lijd.
En aardbeien. Oh de aardbeien... Die staan sinds enkele dagen terug in bakjes van 250 of 500 gram te schitteren in de lege supermarkten en verlaten kraampjes. Geen kat in de buurt en toch vliegen ze over de toonbanken aan de snelheid waarmee een gemiddeld virus zich dezer dagen verspreidt. En dat is snel. Vandaag deed ik voor de eerste keer sinds lang boodschappen en stapte ik vol overgave mee in de race van de jaarlijks weerkerende aardbeihandel. Het is eens wat anders dan wc-papier, pasta of mondkapjes.
Want die geur alleen al... Een minuut de geur opsnuiven van zo'n rood bakje kan volgens mij momenteel wel wat psychologisch leed verzachten. Ik raad het iedereen aan. Op illegaal doktersadvies. Misschien maak ik er wel een facebookpost van, dan komt het vast als BREAKING binnen op de nieuwssites: "Baanbrekend onderzoek brengt nieuwe remedie tegen coronadepressie: aardbeisnuiven".