Voorzichtig
Deze ochtend ging ik een eind lopen. Langs de oevers van die brede stroom die hier zo prachtig onze stad aandoet. Dat is op zich zeker het vermelden niet waard. Maar vandaag wel.
Ik ken Julie niet. En tegelijkertijd ken ik haar alsof zij mij was. Of mijn zus. Mijn moeder. De dochter van mijn vrienden. De vrouw die in tegenovergestelde richting op hetzelfde jaagpad rent.
Julie was met de fiets. "Wees voorzichtig", herhaalde mijn vader als een bezwerende spreuk telkens als ook wij op onze tweewieler sprongen, op weg naar school, de tekenles, vrienden. Hij zegt het nog steeds.
Een vrouw die zich al fietsend verplaatst van punt A naar punt B is hier nog steeds eerder de uitzondering dan de regel. "Lies, c'est une warrior, elle vient à vélo", hoor ik vaak. Als je hier als fietster niet dapper wordt verklaard, dan wel gek. Mijn ex-schoonmoeder stuurt me zelfs nu soms nog een berichtje om te vragen of ik die avond met de fiets naar de dansles ga. Fais attention, zegt ook zij dan.
Maar we zíjn voorzichtig. Julie was vast ook voorzichtig. En wat is dat dan, voorzichtig zijn?
Is dat scenario's bedenken?
Dat doe ik mijn hele looptour lang. Zou ik nog net de tijd hebben om mijn identiteitskaart in de graskant te gooien? Zou de gps-functie van mijn horloge nationaal zijn op te sporen, als er van mij verder niets meer te bespeuren valt? Zou de adrenaline me extra loopkracht geven, om de boodsdoener te snel af te zijn?
Is dat geen korte rokjes of jurken aandoen?
Wanneer ik 's avonds de fiets neem, heb ik standaard een "gangsteroutfit" mee: een vale joggingbroek, kapotte sneakers en een stoere kaptrui. "Nu gaan ze toch echt gemotiveerd moeten zijn", lach ik dan. Alleen is het geen grap.
Is dat niet fietsen of lopen als het donker is?
Het was nog niet donker bij Julie. En ook niet toen mijn vriendinnetjes en ik naar huis fietsten van school en een niet zo koosjere man niet zo koosjere dingen toonde toen we voorbij peddelden op het fietspad langs het kanaal.
Wat is dat dan, voorzichtig zijn? Hoe bescherm je je in godsnaam tegen loutere wreedheid? "Alles van waarde is weerloos", schreef Lucebert. Alleen buiten komen als vrouw is niet dapper zijn, dat is gewoon leven. Voorzichtig ben je in het verkeer, niet in de samenleving.
Dus morgen ga ik weer lopen en fietsen. Alleen. Als een warrior. En ik zal niet bang zijn. En nog minder voorzichtig.