coup de foudre
Een verdwaalde toerist de weg kunnen wijzen, daar gaat het mij om. Een rosé geserveerd krijgen nog voordat je de bestelling hebt geplaatst. Een mopje maken met de kassierster van de plaatselijke supermarkt. Vaste klant en klant is koning, weet je wel. Overvallen worden door ongebreidelde euforie wanneer je voor de duizendste keer op weg naar huis door de straten struint. Dát is wat mij gelukkig maakt aan wonen op een ander. Oh triomf wanneer iemand in de straat je aanspreekt met "excuseer, bent u hier thuis?" en je deze vraag affirmatief kan beantwoorden. 't Zal wel zijn, meneer! Het delicieuze gevoel wanneer je kan zeggen "dus dan gaat u hier rechtdoor, slaat u aan de bakker rechtsaf en u zal zien, op uw linkerkant bevindt zich het museum voor schone kunsten". Om duimen en vingers van af te likken. Tiptop. Sommige stadsbewoners lijk je al jaren te kennen, maar eigenlijk weet je zelfs niet hoe ze heten: "de gek met zijn honden", "die lang