Brief aan de dichter
Ik dank je van harte, heer Pfeijffer. Ilja, als je dat liever hebt. Leonardo, als dat mag. Ik hing aan je lippen, terwijl ik door de straten van Genua struinde. Ik bestelde een glas van "hetzelfde als wat mijn buurman drinkt". Dat bleek negroni te heten. Een godendrankje in een land van eeuwenoude mythes. Ik was blij met deze nieuwe ontdekking. Enkele pagina's later las ik dat ook jij dat graag bestelt. Hier in Genua bleek ik wereldvreemd, gelukkig nam jij me bij de hand. Ik liep door de stegen en spleten van jouw stad en huilde van ontroering bij jouw verzen. Ik lachte luidop. Dat staat altijd zo sullig, als je alleen voor een boek zit. Het is dat ik zoveel herken in wat je schrijft. Dat het zo verdomd goed onder woorden ja dus beelden is gebracht. Dat het zo mooi is. Jouw Genua is mijn Avignon, jouw vaderland is mijn moederland's buurman. Jouw meisje is mijn jongen. Hij deed het met minder spiegels, maar hij deed het evenzeer. Pijnlijk mooi, mooi