nieuwe noden

Het moet zowat de vierde keer zijn dat ik een derde blog probeer op te richten en in stand te houden... Na de webstek voor avonturen in Sevilla en Avignon, probeerde ik een derde plaatsje op het net te veroveren via allerhande berichten, met de intentie die telkens te vertalen en zo een spreek- of eerder schrijfbuis te vinden voor het Franco-Nederlands dat mijn hart, hoofd, leven en vaderland beheerst. De "salu(t)-blog" zag het levenslicht.

Dit nieuwe digitale avontuur vereiste echter enige concentratie, toewijding, energie en tijd en als goede opgever die ik ben, liet ik deze laatste blog al snel voor wat het is. Bovendien ging het van enigszins poëtische stukjes over tot een relaas van mijn leven in een nieuwe stad, dus de rode draad kleurde eerder rozig en begon uit te vezelen. En daar komt dan nog eens bij dat op dat moment zo ongeveer iederéén een blog begon en als er nog iets is waar ik tegen wil en dank goed in ben, dan is het wel om geen trends te willen volgen.

Er gingen al snel enkele maanden en zelfs jaren voorbij, zonder dat de zin me greep om deze blog nieuw leven in te blazen.

Maar de schrijfkriebels jeuken vaak daar waar je moeilijk bij kan. Ik ben ook niet zozeer van karakter veranderd en verkondig nog steeds graag loze verhaaltjes in de hoop dat er mensen geamuseerd zijn door wat ik zeg/schrijf (ter illustratie citeer ik hier graag één van mijn bloedverwanten toen we het ooit hadden over het feit dat zij graag eens iets voor zichzelf houdt en ik niet per sé: "maar jij vertelt dan ook echt álles, ook als het geen moer interesseert").

Dus ik begin opnieuw. Niet vanaf het nulpunt, daar heb ik de moed niet voor -hou mij tegen of ik schrijf een tekstje alleen al over het woord "nulpunt", ontdekt in het prachtige interview van ons aller wijlen Eddy Wally aan ene Jan Van Rompuy. Bovendien ben ik voor verbouwen, niet nieuwbouwen. Voor recycleren ook.

En dus heb ik gewoon het bestaande concept aangepast aan mijn nieuwe noden, zijnde een plek op het net waar ik kan tokkelen en publiceren dat het een lieve lust is en waar iedereen die zin heeft heen kan om te lezen wat ik te vertellen heb. Losse schrijfsels van een Belgische in het buitenland. Zo simpel is het. Ik ambieer geen hoogdravende literatuur noch intellectuele vertalingen met een kwinkslag. Deze blog zal zoveel nut, intelligentie en logica bevatten als een Jeanneke (of was het een Manneken?) Pis in indianenstijl.

Geniet ervan... Dat ben ik alleszins al goed aan het doen.

PS. Alle oudere berichten hieronder dateren dus van al even geleden.


Populaire posts van deze blog

Stilstaan in een wervelwind

Toen ik in een filmpje op vrt.nws een Spaanse burgemeester een demonstratie zag geven met een geïmproviseerd pak van vuilniszakken en een futuristisch vizier dat vers uit de 3D-printer was gerold, trof het volle besef van deze absurde situatie me nog maar eens als een koude douche op een warme zomerdag. Alles is zo snel naar zo een extreem niveau gegaan, en toch voelt het vaak alsof ik stilsta midden in een wervelwind. Ik zit thuis, zoals de hele wereld, maar heb het voorrecht een warme cocon te hebben gecreeërd die de eenzame dagen meer dan draagbaar maakt. Het virus lijkt voorlopig mijn familie- en vriendenkring te hebben gespaard, en in de kleine stadssupermarkten waar ik mijn inkopen doe, zijn de rekken nog ruimschoots gevuld.  Ik moet me houden aan een strikte lockdown, met een attest om naar buiten te gaan, een actieradius van maximum 1 kilometer rond mijn huis en ten hoogste een uurtje buitenactiviteit per dag. Maar ik kan nog halftijds thuiswerken, heb een balkon, m
Meer lezen

Thanksgiving

Nee, Amerikaans ben ik niet. Mijn Engels is daarvoor te ondermaats, mijn stemtimbre niet nasaal genoeg en vooral, ik woon er niet, noch ben ik er geboren. Mijn hele familie is Belgisch en de affectie voor dit verre land beperkt zich tot een liedje waarvan ik jullie de ietwat aangebrande lyrics bespaar. Maar zelf heb ik de indruk veel te houden van de Nieuwe Wereld. Ik heb er nog nooit een voet aan wal gezet, maar hopelijk wordt dat in een nabije toekomst verleden tijd. Ik heb het bijvoorbeeld wel voor hun sentimentaliteit, hun "cheesiness". Of dat nu een torenhoog cliché is, of een zeemzoete realiteit, dat laat ik voor het gemak even in het midden. Feit is alleszins dat het soms gewoon deugd doet om liefde in overvloed in het rond te strooien, zonder nadenken. En daarom dat ik dus vandaag Thanksgiving vier op deze webstek. Ik heb gisteren naar een Amerikaanse kerstromcom gekeken, dat helpt ook wel om in de sfeer te komen. En sindsdien naar heel stroperige liedjes geluisterd.
Meer lezen