zwembadbloot
Een nieuw ritueel is het mijne geworden: elke woensdagavond net na het werk, geef ik me bloot. Dat doe ik niet in één van de louche bestelwagentjes die 's avonds uitdagend de stadswallen sieren, maar in het aangename lichaamstemperatuur-warme water van het stedelijke zwembad. Een zo goed als naakte bedoening, zwemmen, daar is iedereen het wel over eens. Je moet er wat voor over hebben, zelfs voor aan de kant zetten. Schroom bijvoorbeeld. En dat begint al bij de voorbereiding.
Enkele minuten voor openingsuur stromen de prof- en zondagssporters toe aan de kassa, rustig het signaal afwachtend waarop de inkomstkaartjes gescheurd mogen worden. Dat kan even duren, want eerst moeten de zwemmertjes van de middelbare school nog het bad uit worden geëvacueerd.
Tijdens dat wachten dwalen je ogen en gedachten af naar je toekomstige baantjes-rivalen en voel je ook de anderen loensen en nieuwsgierig om zich heen kijken. Subtiel staat iedereen elkaar met de ogen uit te kleden om op stadsgezichten een zwemgelaat te plakken. En met een grimas besef je dat je die medestadsbewoners enkel half naakt kent. En dat het straks weer van dattum zal zijn: met de badmuts tot over de oren getrokken en in een opgewaardeerd adamskostuum zal je foeteren op die iets te kranige oude dame die met haar plankje de hele baan inpalmt of die zwaarlijvige grijzaard die slalomt in plaats van gewoon rechtdoor te dobberen. Om over meneer ik-heb-spieren-en-ik-zou-graag-hebben-dat-zoveel-mogelijk-volk-ze-aanschouwt nog maar te zwijgen. Hij zou je met één enkele armslag knock-out durven zwemmen, maar tijdens het wachten doen een kusje en bemoedigend schouderklopje van vriendinlief hem spinnen van plezier. Wacht maar, straks zet ik je in je hemd, vriend. Wat zeg ik, in je Speedo!
Een behoorlijk intieme belevenis dus, wachten aan de kassa van het zwembad. Maar het wordt er enkel knusser op. De stedelijke zwemkom van Avignon Intra-muros is namelijk zeer klein en er zijn maar vier individuele vrouwelijke omkleedhokjes die uiteraard onmiddellijk bezet worden zodra het startsignaal gegeven is. De overige baadsters worden omgeleid naar de grote gezamenlijke omkleedzaal. Als je daarbij wat geluk hebt, stap je als één van de eersten de kamer binnen waardoor je een subtiel plaatsje uit kan kiezen, dicht bij de deur die je naar het eigenlijke bassin brengt. Heb je pech, dan bevind je je net naast de inkomdeur en riskeer je een blote billenschandaal voor heel zwemmend Avignon elke keer er een nieuwe zwemster de zaal binnenstapt. En dat was vandaag mijn geval.
Ik was er tot nu toe altijd in geslaagd een privaat hokje te bemachtigen en dat beviel me opperbest. Maar vandaag was dan toch het gevreesde moment aangebroken: de individuele paskamertjes puilden uit van de scholieren; er zat niets anders op dan de gedeelde omkleedkamer te ontdekken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er niet echt warm voor liep en mijn getwijfel werd me betaald gezet. Toen ik de zaal binnenstapte en enkele gerimpelde blote konten in het vizier kreeg, had ik ook direct begrepen dat er één minuscuul plaatsje overbleef: net naast de deur. De foute deur.
Zo goed en zo kwaad mogelijk wurmde ik me als een preutse puber in mijn zwempak, met de handdoek rond me gebonden en het oog angstvallig op de deurklink gericht. Iedereen die zich al eens openlijk op het strand heeft omgekleed om een plonsje te doen in één of andere zee of oceaan, weet dat dat geen simpele opdracht is. Bovendien ben je ook nog eens omringd door dames die om één of andere reden minder schroom hebben en zich in alle geuren en kleuren in alle bochten wringen waardoor je liefst ook nog eens je onwennige blik afwendt. Het zweet brak me uit, wat het omkleden uiteraard nog onaangenamer maakte.
Maar ik bracht deze hachelijke klus tot een volmaakt einde en tien minuten later dan gewoonlijk begaf ik me trots en in vol zwemornaat naar het bad. Ik aanschouwde een ogenblik mijn halfnaakte vrienden die reeds lustig lagen te ploeteren en na een knipoog van Speedo-boy, dook ook ik het water in. Klaar voor een behaaglijk half uurtje sporten in intieme kring.