Oh dierbaar België
Oh dierbaar België... Je bent niet mijn heilige land. Wel dat van mijn vaderen. Jouw bodem bezit mijn dna, mijn wortels groeien in jouw vlakke land.
Zoals een hart betaamt, ben je maar een zakdoek groot, in het midden van een corpulent Europa-lijf.
Een lapje grond waar alles kan, waar surrealisme hoogtij viert. Jouw humor blijkt vitaal.
Je bent heel veel en tegelijkertijd wil je soms zo weinig zijn. Je bent bijzonder en tegelijkertijd zo doodnormaal.
Ik verliet je, want ik heb een hekel aan je grijze lucht en vieze regen en aan problemen die geen problemen zijn.
Maar gisteren werd je midden in jouw hart geraakt.
En ik voelde me daveren op mijn grondvesten.
Zoals een hart betaamt, ben je maar een zakdoek groot, in het midden van een corpulent Europa-lijf.
Een lapje grond waar alles kan, waar surrealisme hoogtij viert. Jouw humor blijkt vitaal.
Je bent heel veel en tegelijkertijd wil je soms zo weinig zijn. Je bent bijzonder en tegelijkertijd zo doodnormaal.
Ik verliet je, want ik heb een hekel aan je grijze lucht en vieze regen en aan problemen die geen problemen zijn.
Maar gisteren werd je midden in jouw hart geraakt.
En ik voelde me daveren op mijn grondvesten.